disputans
Latin
    
    Etymology
    
Present participle of disputō.
Participle
    
disputāns (genitive disputantis); third-declension one-termination participle
Declension
    
Third-declension participle.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | disputāns | disputantēs | disputantia | ||
| Genitive | disputantis | disputantium | |||
| Dative | disputantī | disputantibus | |||
| Accusative | disputantem | disputāns | disputantēs disputantīs | disputantia | |
| Ablative | disputante disputantī1 | disputantibus | |||
| Vocative | disputāns | disputantēs | disputantia | ||
1When used purely as an adjective.
References
    
- disputans in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co. - to introduce a person (into a dialogue) discoursing on..: aliquem disputantem facere, inducere, fingere (est aliquid apud aliquem disputans)
 
- to introduce a person (into a dialogue) discoursing on..: aliquem disputantem facere, inducere, fingere (est aliquid apud aliquem disputans)
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.