despicor
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈdeːs.pi.kor/, [ˈd̪eːs̠pɪkɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdes.pi.kor/, [ˈd̪ɛspikor]
Verb
dēspicor (present infinitive dēspicārī, perfect active dēspicātus sum); first conjugation, deponent
Inflection
| Conjugation of dēspicor (first conjugation, deponent) | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| indicative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | dēspicor | dēspicāris, dēspicāre |
dēspicātur | dēspicāmur | dēspicāminī | dēspicantur |
| imperfect | dēspicābar | dēspicābāris, dēspicābāre |
dēspicābātur | dēspicābāmur | dēspicābāminī | dēspicābantur | |
| future | dēspicābor | dēspicāberis, dēspicābere |
dēspicābitur | dēspicābimur | dēspicābiminī | dēspicābuntur | |
| perfect | dēspicātus + present active indicative of sum | ||||||
| pluperfect | dēspicātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
| future perfect | dēspicātus + future active indicative of sum | ||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | dēspicer | dēspicēris, dēspicēre |
dēspicētur | dēspicēmur | dēspicēminī | dēspicentur |
| imperfect | dēspicārer | dēspicārēris, dēspicārēre |
dēspicārētur | dēspicārēmur | dēspicārēminī | dēspicārentur | |
| perfect | dēspicātus + present active subjunctive of sum | ||||||
| pluperfect | dēspicātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
| imperative | singular | plural | |||||
| first | second | third | first | second | third | ||
| active | present | — | dēspicāre | — | — | dēspicāminī | — |
| future | — | dēspicātor | dēspicātor | — | — | dēspicantor | |
| non-finite forms | active | passive | |||||
| present | perfect | future | present | perfect | future | ||
| infinitives | dēspicārī | dēspicātum esse | dēspicātūrum esse | — | — | — | |
| participles | dēspicāns | dēspicātus | dēspicātūrus | — | — | dēspicandus | |
| verbal nouns | gerund | supine | |||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
| dēspicandī | dēspicandō | dēspicandum | dēspicandō | dēspicātum | dēspicātū | ||
Derived terms
- dēspicātus (participle and noun)
- dēspicātiō (noun)
- dēspicābilis (adjective)
Related terms
References
- “despicor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.