contuitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of contueor.
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | contuitus | contuita | contuitum | contuitī | contuitae | contuita | |
| Genitive | contuitī | contuitae | contuitī | contuitōrum | contuitārum | contuitōrum | |
| Dative | contuitō | contuitō | contuitīs | ||||
| Accusative | contuitum | contuitam | contuitum | contuitōs | contuitās | contuita | |
| Ablative | contuitō | contuitā | contuitō | contuitīs | |||
| Vocative | contuite | contuita | contuitum | contuitī | contuitae | contuita | |
References
- “contuitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “contuitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- contuitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.