conligens
Latin
Etymology
Present participle of conligō
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | conligēns | conligēns | conligentēs | conligentia | |
| Genitive | conligentis | conligentis | conligentium | conligentium | |
| Dative | conligentī | conligentī | conligentibus | conligentibus | |
| Accusative | conligentem | conligēns | conligentēs, conligentīs | conligentia | |
| Ablative | conligente, conligentī1 | conligente, conligentī1 | conligentibus | conligentibus | |
| Vocative | conligēns | conligēns | conligentēs | conligentia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.