conicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek κωνικός (kōnikós, “conical”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈkoː.ni.kus/, [ˈkoːnɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈko.ni.kus/, [ˈkɔːnikus]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | cōnicus | cōnica | cōnicum | cōnicī | cōnicae | cōnica | |
| Genitive | cōnicī | cōnicae | cōnicī | cōnicōrum | cōnicārum | cōnicōrum | |
| Dative | cōnicō | cōnicō | cōnicīs | ||||
| Accusative | cōnicum | cōnicam | cōnicum | cōnicōs | cōnicās | cōnica | |
| Ablative | cōnicō | cōnicā | cōnicō | cōnicīs | |||
| Vocative | cōnice | cōnica | cōnicum | cōnicī | cōnicae | cōnica | |
Related terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.