bijtgraag

Dutch

Etymology

Compound of bijten (“to bite”) +‎ graag (“eager (to)”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbɛi̯t.xraːx/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: bijt‧graag

Adjective

bijtgraag (comparative bijtgrager, superlative bijtgraagst)

  1. Mordacious, prone to biting.

Inflection
Inflection of bijtgraag
uninflected bijtgraag
inflected bijtgrage
comparative bijtgrager
positive comparative superlative
predicative/adverbial bijtgraagbijtgragerhet bijtgraagst
het bijtgraagste
indefinite m./f. sing. bijtgragebijtgragerebijtgraagste
n. sing. bijtgraagbijtgragerbijtgraagste
plural bijtgragebijtgragerebijtgraagste
definite bijtgragebijtgragerebijtgraagste
partitive bijtgraagsbijtgragers—
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.