büyük

From Ottoman Turkish بیوك (büyük, “big, grand”).

büyük

1. big, large

• balaban

From Ottoman Turkish بیوك (büyük, “big, grand”), from earlier *biyük < *beδük, from Proto-Turkic *bedük (“big”), derived from *bedü- (“to grow big”). See büyü-. Cognate with Karakhanid بَدُكْ (bedük, “big”), Old Uyghur pʾdwk (bedük, “big”), Kazakh биік (biık, “high”).

• IPA^(key): [byˈjyc]
• Hyphenation: bü‧yük

• (file)

büyük

1. big, grand, large

   Synonyms: koca, kocaman, devasa, dev, iri

   Antonyms: küçük, minik

   Büyük elleri kafam kadar büyüktü

   His hands were as big as my head

2. old, elder

   Synonyms: yaşlı, ihtiyar

   Antonym: genç

   Amcam annemden daha büyük

   My uncle is older than my mother

3. important, significant by importance

   Synonym: önemli

   Antonyms: önemsiz, küçük

   Bu çok büyük bir olay

   This is a very important event

4. strong, powerful

   Synonyms: güçlü, kudretli

   Antonyms: zayıf, güçsüz

   Bu ülkeyi ancak büyük insanlar kurtarabilir

   Only strong people can save this country

büyük (definite accusative büyüğü, plural büyükler)

1. a bigger one
2. (figurative) people higher by rank or degree

   Synonym: üst

   Kardeşim senle uğraşamam büyüğüne bağla beni

   Dude I can't waste my time with you call someone higher of rank for me

3. (euphemistic) excrement, poop

• • büyük abdest
  • büyük oynamak
  • büyük söz söylemek
  • büyükanne
  • Büyükayı
  • büyükbaba
  • büyükelçi
  • büyüklenmek
  • büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öpmek
  • büyüklü
  • büyüklü küçüklü
  • büyüklük
  • büyüksü
  • büyümek
  • büyüseme
  • büyüsemek

   

• büyük in Reverso (Turkish-English)
• Nişanyan, Sevan (2002–) “büyük”, in Nişanyan Sözlük
• “büyük”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu