abiudykacja

See also: abiudykacją

Polish

Alternative forms

Etymology

Learned borrowing from Medieval Latin abiudicātiō.[1][2] First attested in 1754–1770.[3]

Pronunciation
  • IPA(key): /a.bju.dɨˈka.t͡sja/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: a‧biu‧dy‧ka‧cja

Noun

abiudykacja f

  1. (law) abjudication of someone's right of ownership (Is there an English equivalent to this definition?)
    Antonym: adiudykacja

Declension
Declension of abiudykacja
singular plural
nominative abiudykacja abiudykacje
genitive abiudykacji abiudykacji/abiudykacyj (archaic)
dative abiudykacji abiudykacjom
accusative abiudykację abiudykacje
instrumental abiudykacją abiudykacjami
locative abiudykacji abiudykacjach
vocative abiudykacjo abiudykacje
noun
adjectives

References
  1. Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “abiudykacja”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “abiudykacja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. “ABIUDYKACJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2014 October 22

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.