ἐπιβαίνω

Ancient Greek

Etymology

ἐπι- (epi-) +‎ βαίνω (baínō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pi.bǎi̯.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.piˈbɛ.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.piˈβɛ.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.piˈve.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.piˈve.no/

Verb

ἐπῐβαίνω • (epibaínō)

to get on, board, mount

Conjugation

Present: ἐπιβαίνω, ἐπιβαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιβαίνω	ἐπιβαίνεις	ἐπιβαίνει	ἐπιβαίνετον	ἐπιβαίνετον	ἐπιβαίνομεν	ἐπιβαίνετε	ἐπιβαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπιβαίνω	ἐπιβαίνῃς	ἐπιβαίνῃ	ἐπιβαίνητον	ἐπιβαίνητον	ἐπιβαίνωμεν	ἐπιβαίνητε	ἐπιβαίνωσῐ(ν)
	optative	ἐπιβαίνοιμῐ	ἐπιβαίνοις	ἐπιβαίνοι	ἐπιβαίνοιτον	ἐπιβαινοίτην	ἐπιβαίνοιμεν	ἐπιβαίνοιτε	ἐπιβαίνοιεν
	imperative		ἐπίβαινε	ἐπιβαινέτω	ἐπιβαίνετον	ἐπιβαινέτων		ἐπιβαίνετε	ἐπιβαινόντων
middle/ passive	indicative	ἐπιβαίνομαι	ἐπιβαίνῃ, ἐπιβαίνει	ἐπιβαίνεται	ἐπιβαίνεσθον	ἐπιβαίνεσθον	ἐπιβαινόμεθᾰ	ἐπιβαίνεσθε	ἐπιβαίνονται
	subjunctive	ἐπιβαίνωμαι	ἐπιβαίνῃ	ἐπιβαίνηται	ἐπιβαίνησθον	ἐπιβαίνησθον	ἐπιβαινώμεθᾰ	ἐπιβαίνησθε	ἐπιβαίνωνται
	optative	ἐπιβαινοίμην	ἐπιβαίνοιο	ἐπιβαίνοιτο	ἐπιβαίνοισθον	ἐπιβαινοίσθην	ἐπιβαινοίμεθᾰ	ἐπιβαίνοισθε	ἐπιβαίνοιντο
	imperative		ἐπιβαίνου	ἐπιβαινέσθω	ἐπιβαίνεσθον	ἐπιβαινέσθων		ἐπιβαίνεσθε	ἐπιβαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐπιβαίνειν				ἐπιβαίνεσθαι
participle	m	ἐπιβαίνων				ἐπιβαινόμενος
	f	ἐπιβαίνουσᾰ				ἐπιβαινομένη
	n	ἐπιβαῖνον				ἐπιβαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐπέβαινον, ἐπεβαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέβαινον	ἐπέβαινες	ἐπέβαινε(ν)	ἐπεβαίνετον	ἐπεβαινέτην	ἐπεβαίνομεν	ἐπεβαίνετε	ἐπέβαινον
middle/ passive	indicative	ἐπεβαινόμην	ἐπεβαίνου	ἐπεβαίνετο	ἐπεβαίνεσθον	ἐπεβαινέσθην	ἐπεβαινόμεθᾰ	ἐπεβαίνεσθε	ἐπεβαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐπιβήσω, ἐπιβήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιβήσω	ἐπιβήσεις	ἐπιβήσει	ἐπιβήσετον	ἐπιβήσετον	ἐπιβήσομεν	ἐπιβήσετε	ἐπιβήσουσῐ(ν)
active	optative	ἐπιβήσοιμῐ	ἐπιβήσοισ(θᾰ)	ἐπιβήσοι	ἐπιβήσοιτον	ἐπιβησοίτην	ἐπιβήσοιμεν	ἐπιβήσοιτε	ἐπιβήσοιεν
middle	indicative	ἐπιβήσομαι	ἐπιβήσεαι	ἐπιβήσεται	ἐπιβήσεσθον	ἐπιβήσεσθον	ἐπιβησόμε(σ)θᾰ	ἐπιβήσεσθε	ἐπιβήσονται
middle	optative	ἐπιβησοίμην	ἐπιβήσοιο	ἐπιβήσοιτο	ἐπιβήσοισθον	ἐπιβησοίσθην	ἐπιβησοίμε(σ)θᾰ	ἐπιβήσοισθε	ἐπιβησοίᾰτο
		active			middle
infinitive		ἐπιβήσειν/ἐπιβησέμεν(αι)/ἐπιβησμέναι			ἐπιβήσεσθαι
participle	m	ἐπιβήσων			ἐπιβησόμενος
	f	ἐπιβήσουσᾰ			ἐπιβησομένη
	n	ἐπιβῆσον			ἐπιβησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπέβησᾰ, ἐπεβησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέβησᾰ	ἐπέβησᾰς	ἐπέβησε(ν)	ἐπεβήσᾰτον	ἐπεβησᾰ́την	ἐπεβήσᾰμεν	ἐπεβήσᾰτε	ἐπέβησᾰν
	subjunctive	ἐπιβήσω	ἐπιβήσῃς	ἐπιβήσῃ	ἐπιβήσητον	ἐπιβήσητον	ἐπιβήσωμεν	ἐπιβήσητε / ἐπιβήσετε	ἐπιβήσωσῐ(ν)
	optative	ἐπιβήσαιμῐ	ἐπιβήσειᾰς, ἐπιβήσαις	ἐπιβήσειε(ν), ἐπιβήσαι	ἐπιβήσαιτον	ἐπιβησαίτην	ἐπιβήσαιμεν	ἐπιβήσαιτε	ἐπιβήσειᾰν, ἐπιβήσαιεν
	imperative		ἐπίβησον	ἐπιβησᾰ́τω	ἐπιβήσᾰτον	ἐπιβησᾰ́των		ἐπιβήσᾰτε	ἐπιβησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπεβησᾰ́μην	ἐπεβήσω	ἐπεβήσᾰτο / ἐπεβήσετο	ἐπεβήσᾰσθον	ἐπεβησᾰ́σθην	ἐπεβησᾰ́μεθᾰ	ἐπεβήσᾰσθε	ἐπεβήσᾰντο
	subjunctive	ἐπιβήσωμαι	ἐπιβήσῃ	ἐπιβήσηται	ἐπιβήσησθον	ἐπιβήσησθον	ἐπιβησώμεθᾰ	ἐπιβήσησθε	ἐπιβήσωνται
	optative	ἐπιβησαίμην	ἐπιβήσαιο	ἐπιβήσαιτο	ἐπιβήσαισθον	ἐπιβησαίσθην	ἐπιβησαίμεθᾰ	ἐπιβήσαισθε	ἐπιβήσαιντο
	imperative		ἐπίβησαι/ἐπιβήσεο	ἐπιβησᾰ́σθω	ἐπιβήσᾰσθον	ἐπιβησᾰ́σθων		ἐπιβήσᾰσθε	ἐπιβησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐπιβῆσαι			ἐπιβήσᾰσθαι
participle	m	ἐπιβήσᾱς			ἐπιβησᾰ́μενος
	f	ἐπιβήσᾱσᾰ			ἐπιβησᾰμένη
	n	ἐπιβῆσᾰν			ἐπιβησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐπέβην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπέβην	ἐπέβης	ἐπέβη	ἐπέβητον	ἐπεβήτην	ἐπέβημεν	ἐπέβητε	ἐπέβησᾰν / ἐπέβαν
	subjunctive	ἐπιβῶ, ἐπιβῶμῐ	ἐπιβῇς, ἐπιβῇσθᾰ	ἐπιβῇ, ἐπιβῇσῐ	ἐπιβῆτον	ἐπιβῆτον	ἐπιβῶμεν / ἐπιβείομεν / ἐπιβήομεν	ἐπιβῆτε	ἐπιβῶσῐ(ν)
	optative	ἐπιβαίην	ἐπιβαίης	ἐπιβαίη	ἐπιβαῖτον	ἐπιβαίτην	ἐπιβαῖμεν	ἐπιβαῖτε	ἐπιβαῖεν
	imperative		ἐπίβηθῐ	ἐπιβήτω	ἐπίβητον	ἐπιβήτων		ἐπίβητε	ἐπιβᾰ́ντων
		active
infinitive		ἐπιβᾰ́μεν(αι)/ἐπιβήμεν(αι)/ἐπιβῆναι
participle	m	ἐπιβᾱ́ς
	f	ἐπιβᾶσᾰ
	n	ἐπιβᾰ́ν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐπιβέβηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπιβέβηκᾰ	ἐπιβέβηκᾰς	ἐπιβέβηκε(ν)	ἐπιβεβήκᾰτον	ἐπιβεβήκᾰτον	ἐπιβεβήκᾰμεν	ἐπιβεβήκᾰτε	ἐπιβεβήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐπιβεβήκω	ἐπιβεβήκῃς	ἐπιβεβήκῃ	ἐπιβεβήκητον	ἐπιβεβήκητον	ἐπιβεβήκωμεν	ἐπιβεβήκητε	ἐπιβεβήκωσῐ(ν)
	optative	ἐπιβεβήκοιμῐ, ἐπιβεβηκοίην	ἐπιβεβήκοις, ἐπιβεβηκοίης	ἐπιβεβήκοι, ἐπιβεβηκοίη	ἐπιβεβήκοιτον	ἐπιβεβηκοίτην	ἐπιβεβήκοιμεν	ἐπιβεβήκοιτε	ἐπιβεβήκοιεν
	imperative		ἐπιβέβηκε	ἐπιβεβηκέτω	ἐπιβεβήκετον	ἐπιβεβηκέτων		ἐπιβεβήκετε	ἐπιβεβηκόντων
		active
infinitive		ἐπιβεβηκέναι
participle	m	ἐπιβεβηκώς
	f	ἐπιβεβηκυῖᾰ
	n	ἐπιβεβηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.