ἐκτέμνω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From ἐκ- (ek-, “out”) +‎ τέμνω (témnō, “to cut”).

Pronunciation
 

Verb

ἐκτέμνω • (ektémnō)

  1. to cut out
    1. to cut down trees, fell, cut to shape
    2. to cut away sinews and the like
  2. to castrate
  3. to divide, zone
  4. to be disarmed and deceived

Conjugation
   Present: ἐκτέμνω, ἐκτέμνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκτέμνω ἐκτέμνεις ἐκτέμνει ἐκτέμνετον ἐκτέμνετον ἐκτέμνομεν ἐκτέμνετε ἐκτέμνουσῐ(ν)
subjunctive ἐκτέμνω ἐκτέμνῃς ἐκτέμνῃ ἐκτέμνητον ἐκτέμνητον ἐκτέμνωμεν ἐκτέμνητε ἐκτέμνωσῐ(ν)
optative ἐκτέμνοιμῐ ἐκτέμνοις ἐκτέμνοι ἐκτέμνοιτον ἐκτεμνοίτην ἐκτέμνοιμεν ἐκτέμνοιτε ἐκτέμνοιεν
imperative   ἔκτεμνε ἐκτεμνέτω ἐκτέμνετον ἐκτεμνέτων   ἐκτέμνετε ἐκτεμνόντων
middle/
passive		 indicative ἐκτέμνομαι ἐκτέμνῃ,
ἐκτέμνει		 ἐκτέμνεται ἐκτέμνεσθον ἐκτέμνεσθον ἐκτεμνόμεθᾰ ἐκτέμνεσθε ἐκτέμνονται
subjunctive ἐκτέμνωμαι ἐκτέμνῃ ἐκτέμνηται ἐκτέμνησθον ἐκτέμνησθον ἐκτεμνώμεθᾰ ἐκτέμνησθε ἐκτέμνωνται
optative ἐκτεμνοίμην ἐκτέμνοιο ἐκτέμνοιτο ἐκτέμνοισθον ἐκτεμνοίσθην ἐκτεμνοίμεθᾰ ἐκτέμνοισθε ἐκτέμνοιντο
imperative   ἐκτέμνου ἐκτεμνέσθω ἐκτέμνεσθον ἐκτεμνέσθων   ἐκτέμνεσθε ἐκτεμνέσθων
active middle/passive
infinitive ἐκτέμνειν ἐκτέμνεσθαι
participle m ἐκτέμνων ἐκτεμνόμενος
f ἐκτέμνουσᾰ ἐκτεμνομένη
n ἐκτέμνον ἐκτεμνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐξέτεμνον, ἐξετεμνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέτεμνον ἐξέτεμνες ἐξέτεμνε(ν) ἐξετέμνετον ἐξετεμνέτην ἐξετέμνομεν ἐξετέμνετε ἐξέτεμνον
middle/
passive		 indicative ἐξετεμνόμην ἐξετέμνου ἐξετέμνετο ἐξετέμνεσθον ἐξετεμνέσθην ἐξετεμνόμεθᾰ ἐξετέμνεσθε ἐξετέμνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐκτεμέω, ἐκτεμέομαι, ἐκτεμήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκτεμέω ἐκτεμέεις ἐκτεμέει ἐκτεμέετον ἐκτεμέετον ἐκτεμέομεν ἐκτεμέετε ἐκτεμέουσῐ(ν)
optative ἐκτεμέοιμῐ ἐκτεμέοις ἐκτεμέοι ἐκτεμέοιτον ἐκτεμεοίτην ἐκτεμέοιμεν ἐκτεμέοιτε ἐκτεμέοιεν
middle indicative ἐκτεμέομαι ἐκτεμέῃ,
ἐκτεμέει		 ἐκτεμέεται ἐκτεμέεσθον ἐκτεμέεσθον ἐκτεμεόμεθᾰ ἐκτεμέεσθε ἐκτεμέονται
optative ἐκτεμεοίμην ἐκτεμέοιο ἐκτεμέοιτο ἐκτεμέοισθον ἐκτεμεοίσθην ἐκτεμεοίμεθᾰ ἐκτεμέοισθε ἐκτεμέοιντο
passive indicative ἐκτεμήσομαι ἐκτεμήσῃ ἐκτεμήσεται ἐκτεμήσεσθον ἐκτεμήσεσθον ἐκτεμησόμεθᾰ ἐκτεμήσεσθε ἐκτεμήσονται
optative ἐκτεμησοίμην ἐκτεμήσοιο ἐκτεμήσοιτο ἐκτεμήσοισθον ἐκτεμησοίσθην ἐκτεμησοίμεθᾰ ἐκτεμήσοισθε ἐκτεμήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐκτεμέειν ἐκτεμέεσθαι ἐκτεμήσεσθαι
participle m ἐκτεμέων ἐκτεμεόμενος ἐκτεμησόμενος
f ἐκτεμέουσᾰ ἐκτεμεομένη ἐκτεμησομένη
n ἐκτεμέον ἐκτεμεόμενον ἐκτεμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἐκτεμῶ, ἐκτεμοῦμαι, ἐκτεμήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκτεμῶ ἐκτεμεῖς ἐκτεμεῖ ἐκτεμεῖτον ἐκτεμεῖτον ἐκτεμοῦμεν ἐκτεμεῖτε ἐκτεμοῦσῐ(ν)
optative ἐκτεμοίην,
ἐκτεμοῖμῐ		 ἐκτεμοίης,
ἐκτεμοῖς		 ἐκτεμοίη,
ἐκτεμοῖ		 ἐκτεμοῖτον,
ἐκτεμοίητον		 ἐκτεμοίτην,
ἐκτεμοιήτην		 ἐκτεμοῖμεν,
ἐκτεμοίημεν		 ἐκτεμοῖτε,
ἐκτεμοίητε		 ἐκτεμοῖεν,
ἐκτεμοίησᾰν
middle indicative ἐκτεμοῦμαι ἐκτεμῇ ἐκτεμεῖται ἐκτεμεῖσθον ἐκτεμεῖσθον ἐκτεμούμεθᾰ ἐκτεμεῖσθε ἐκτεμοῦνται
optative ἐκτεμοίμην ἐκτεμοῖο ἐκτεμοῖτο ἐκτεμοῖσθον ἐκτεμοίσθην ἐκτεμοίμεθᾰ ἐκτεμοῖσθε ἐκτεμοῖντο
passive indicative ἐκτεμήσομαι ἐκτεμήσῃ ἐκτεμήσεται ἐκτεμήσεσθον ἐκτεμήσεσθον ἐκτεμησόμεθᾰ ἐκτεμήσεσθε ἐκτεμήσονται
optative ἐκτεμησοίμην ἐκτεμήσοιο ἐκτεμήσοιτο ἐκτεμήσοισθον ἐκτεμησοίσθην ἐκτεμησοίμεθᾰ ἐκτεμήσοισθε ἐκτεμήσοιντο
active middle passive
infinitive ἐκτεμεῖν ἐκτεμεῖσθαι ἐκτεμήσεσθαι
participle m ἐκτεμῶν ἐκτεμούμενος ἐκτεμησόμενος
f ἐκτεμοῦσᾰ ἐκτεμουμένη ἐκτεμησομένη
n ἐκτεμοῦν ἐκτεμούμενον ἐκτεμησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐξέτεμον, ἐξετεμόμην, ἐξετμήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξέτεμον ἐξέτεμες ἐξέτεμε(ν) ἐξετέμετον ἐξετεμέτην ἐξετέμομεν ἐξετέμετε ἐξέτεμον
subjunctive ἐκτέμω ἐκτέμῃς ἐκτέμῃ ἐκτέμητον ἐκτέμητον ἐκτέμωμεν ἐκτέμητε ἐκτέμωσῐ(ν)
optative ἐκτέμοιμῐ ἐκτέμοις ἐκτέμοι ἐκτέμοιτον ἐκτεμοίτην ἐκτέμοιμεν ἐκτέμοιτε ἐκτέμοιεν
imperative   ἔκτεμε ἐκτεμέτω ἐκτέμετον ἐκτεμέτων   ἐκτέμετε ἐκτεμόντων
middle indicative ἐξετεμόμην ἐξετέμου ἐξετέμετο ἐξετέμεσθον ἐξετεμέσθην ἐξετεμόμεθᾰ ἐξετέμεσθε ἐξετέμοντο
subjunctive ἐκτέμωμαι ἐκτέμῃ ἐκτέμηται ἐκτέμησθον ἐκτέμησθον ἐκτεμώμεθᾰ ἐκτέμησθε ἐκτέμωνται
optative ἐκτεμοίμην ἐκτέμοιο ἐκτέμοιτο ἐκτέμοισθον ἐκτεμοίσθην ἐκτεμοίμεθᾰ ἐκτέμοισθε ἐκτέμοιντο
imperative   ἐκτεμοῦ ἐκτεμέσθω ἐκτέμεσθον ἐκτεμέσθων   ἐκτέμεσθε ἐκτεμέσθων
passive indicative ἐξετμήθην ἐξετμήθης ἐξετμήθη ἐξετμήθητον ἐξετμηθήτην ἐξετμήθημεν ἐξετμήθητε ἐξετμήθησᾰν
subjunctive ἐκτμηθῶ ἐκτμηθῇς ἐκτμηθῇ ἐκτμηθῆτον ἐκτμηθῆτον ἐκτμηθῶμεν ἐκτμηθῆτε ἐκτμηθῶσῐ(ν)
optative ἐκτμηθείην ἐκτμηθείης ἐκτμηθείη ἐκτμηθεῖτον,
ἐκτμηθείητον		 ἐκτμηθείτην,
ἐκτμηθειήτην		 ἐκτμηθεῖμεν,
ἐκτμηθείημεν		 ἐκτμηθεῖτε,
ἐκτμηθείητε		 ἐκτμηθεῖεν,
ἐκτμηθείησᾰν
imperative   ἐκτμήθητῐ ἐκτμηθήτω ἐκτμήθητον ἐκτμηθήτων   ἐκτμήθητε ἐκτμηθέντων
active middle passive
infinitive ἐκτεμεῖν ἐκτεμέσθαι ἐκτμηθῆναι
participle m ἐκτεμών ἐκτεμόμενος ἐκτμηθείς
f ἐκτεμοῦσᾰ ἐκτεμομένη ἐκτμηθεῖσᾰ
n ἐκτεμόν ἐκτεμόμενον ἐκτμηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐκτέτμηκᾰ, ἐκτέτμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκτέτμηκᾰ ἐκτέτμηκᾰς ἐκτέτμηκε(ν) ἐκτετμήκᾰτον ἐκτετμήκᾰτον ἐκτετμήκᾰμεν ἐκτετμήκᾰτε ἐκτετμήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐκτετμήκω ἐκτετμήκῃς ἐκτετμήκῃ ἐκτετμήκητον ἐκτετμήκητον ἐκτετμήκωμεν ἐκτετμήκητε ἐκτετμήκωσῐ(ν)
optative ἐκτετμήκοιμῐ,
ἐκτετμηκοίην		 ἐκτετμήκοις,
ἐκτετμηκοίης		 ἐκτετμήκοι,
ἐκτετμηκοίη		 ἐκτετμήκοιτον ἐκτετμηκοίτην ἐκτετμήκοιμεν ἐκτετμήκοιτε ἐκτετμήκοιεν
imperative   ἐκτέτμηκε ἐκτετμηκέτω ἐκτετμήκετον ἐκτετμηκέτων   ἐκτετμήκετε ἐκτετμηκόντων
middle/
passive		 indicative ἐκτέτμημαι ἐκτέτμησαι ἐκτέτμηται ἐκτέτμησθον ἐκτέτμησθον ἐκτετμήμεθᾰ ἐκτέτμησθε ἐκτέτμηνται
subjunctive ἐκτετμημένος ὦ ἐκτετμημένος ᾖς ἐκτετμημένος ᾖ ἐκτετμημένω ἦτον ἐκτετμημένω ἦτον ἐκτετμημένοι ὦμεν ἐκτετμημένοι ἦτε ἐκτετμημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐκτετμημένος εἴην ἐκτετμημένος εἴης ἐκτετμημένος εἴη ἐκτετμημένω εἴητον/εἶτον ἐκτετμημένω εἰήτην/εἴτην ἐκτετμημένοι εἴημεν/εἶμεν ἐκτετμημένοι εἴητε/εἶτε ἐκτετμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἐκτέτμησο ἐκτετμήσθω ἐκτέτμησθον ἐκτετμήσθων   ἐκτέτμησθε ἐκτετμήσθων
active middle/passive
infinitive ἐκτετμηκέναι ἐκτετμῆσθαι
participle m ἐκτετμηκώς ἐκτετμημένος
f ἐκτετμηκυῖᾰ ἐκτετμημένη
n ἐκτετμηκός ἐκτετμημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐξετετμήκειν, ἐξετετμήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐξετετμήκειν,
ἐξετετμήκη		 ἐξετετμήκεις,
ἐξετετμήκης		 ἐξετετμήκει(ν) ἐξετετμήκετον ἐξετετμηκέτην ἐξετετμήκεμεν ἐξετετμήκετε ἐξετετμήκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐξετετμήμην ἐξετέτμησο ἐξετέτμητο ἐξετέτμησθον ἐξετετμήσθην ἐξετετμήμεθᾰ ἐξετέτμησθε ἐξετέτμηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.