ἀστεῖος

See also: αστείος

Ancient Greek

Etymology

From ἄστε(ϝ) (áste(w)), the oblique stem of ἄστυ (ástu, “town”), +‎ -ιος (-ios, adjective suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /as.têː.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /asˈti.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /asˈti.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /asˈti.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /asˈti.os/

Adjective

ἀστεῖος • (asteîos) m (feminine ἀστείᾱ, neuter ἀστεῖον); first/second declension

of the city, cosmopolitan
having polished manners; urbane, refined
elegant, witty, handsome, fair

Inflection

First and second declension of ἀστεῖος; ἀστείᾱ; ἀστεῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀστεῖος asteîos	ἀστείᾱ asteíā	ἀστεῖον asteîon	ἀστείω asteíō	ἀστείᾱ asteíā	ἀστείω asteíō	ἀστεῖοι asteîoi	ἀστεῖαι asteîai	ἀστεῖᾰ asteîa
Genitive	ἀστείου asteíou	ἀστείᾱς asteíās	ἀστείου asteíou	ἀστείοιν asteíoin	ἀστείαιν asteíain	ἀστείοιν asteíoin	ἀστείων asteíōn	ἀστείων asteíōn	ἀστείων asteíōn
Dative	ἀστείῳ asteíōi	ἀστείᾳ asteíāi	ἀστείῳ asteíōi	ἀστείοιν asteíoin	ἀστείαιν asteíain	ἀστείοιν asteíoin	ἀστείοις asteíois	ἀστείαις asteíais	ἀστείοις asteíois
Accusative	ἀστεῖον asteîon	ἀστείᾱν asteíān	ἀστεῖον asteîon	ἀστείω asteíō	ἀστείᾱ asteíā	ἀστείω asteíō	ἀστείους asteíous	ἀστείᾱς asteíās	ἀστεῖᾰ asteîa
Vocative	ἀστεῖε asteîe	ἀστείᾱ asteíā	ἀστεῖον asteîon	ἀστείω asteíō	ἀστείᾱ asteíā	ἀστείω asteíō	ἀστεῖοι asteîoi	ἀστεῖαι asteîai	ἀστεῖᾰ asteîa
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀστείως asteíōs			ἀστειότερος asteióteros			ἀστειότᾰτος asteiótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Antonyms

ἄγροικος (ágroikos)

Descendants

Greek: αστείος (asteíos)