ἀποδύω

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ δύω (dúō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.dý.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈdy.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈðy.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈðy.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈði.o/

Verb

ἀποδύω • (apodúō)

(transitive) to strip off (something from someone)

Conjugation

Present: ἀποδῠ́ω, ἀποδῠ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδῠ́ω	ἀποδῠ́εις	ἀποδῠ́ει	ἀποδῠ́ετον	ἀποδῠ́ετον	ἀποδῠ́ομεν	ἀποδῠ́ετε	ἀποδῠ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποδῠ́ω	ἀποδῠ́ῃς	ἀποδῠ́ῃ	ἀποδῠ́ητον	ἀποδῠ́ητον	ἀποδῠ́ωμεν	ἀποδῠ́ητε	ἀποδῠ́ωσῐ(ν)
	optative	ἀποδῠ́οιμῐ	ἀποδῠ́οις	ἀποδῠ́οι	ἀποδῠ́οιτον	ἀποδῠοίτην	ἀποδῠ́οιμεν	ἀποδῠ́οιτε	ἀποδῠ́οιεν
	imperative		ἀπόδῠε	ἀποδῠέτω	ἀποδῠ́ετον	ἀποδῠέτων		ἀποδῠ́ετε	ἀποδῠόντων
middle/ passive	indicative	ἀποδῠ́ομαι	ἀποδῠ́ῃ, ἀποδῠ́ει	ἀποδῠ́εται	ἀποδῠ́εσθον	ἀποδῠ́εσθον	ἀποδῠόμεθᾰ	ἀποδῠ́εσθε	ἀποδῠ́ονται
	subjunctive	ἀποδῠ́ωμαι	ἀποδῠ́ῃ	ἀποδῠ́ηται	ἀποδῠ́ησθον	ἀποδῠ́ησθον	ἀποδῠώμεθᾰ	ἀποδῠ́ησθε	ἀποδῠ́ωνται
	optative	ἀποδῠοίμην	ἀποδῠ́οιο	ἀποδῠ́οιτο	ἀποδῠ́οισθον	ἀποδῠοίσθην	ἀποδῠοίμεθᾰ	ἀποδῠ́οισθε	ἀποδῠ́οιντο
	imperative		ἀποδῠ́ου	ἀποδῠέσθω	ἀποδῠ́εσθον	ἀποδῠέσθων		ἀποδῠ́εσθε	ἀποδῠέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποδῠ́ειν				ἀποδῠ́εσθαι
participle	m	ἀποδῠ́ων				ἀποδῠόμενος
	f	ἀποδῠ́ουσᾰ				ἀποδῠομένη
	n	ἀποδῠ́ον				ἀποδῠόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπέδῠον, ἀπεδῠόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέδῠον	ἀπέδῠες	ἀπέδῠε(ν)	ἀπεδῠ́ετον	ἀπεδῠέτην	ἀπεδῠ́ομεν	ἀπεδῠ́ετε	ἀπέδῠον
middle/ passive	indicative	ἀπεδῠόμην	ἀπεδῠ́ου	ἀπεδῠ́ετο	ἀπεδῠ́εσθον	ἀπεδῠέσθην	ἀπεδῠόμεθᾰ	ἀπεδῠ́εσθε	ἀπεδῠ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀποδῡ́σω, ἀποδῡ́σομαι, ἀποδῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδῡ́σω	ἀποδῡ́σεις	ἀποδῡ́σει	ἀποδῡ́σετον	ἀποδῡ́σετον	ἀποδῡ́σομεν	ἀποδῡ́σετε	ἀποδῡ́σουσῐ(ν)
active	optative	ἀποδῡ́σοιμῐ	ἀποδῡ́σοις	ἀποδῡ́σοι	ἀποδῡ́σοιτον	ἀποδῡσοίτην	ἀποδῡ́σοιμεν	ἀποδῡ́σοιτε	ἀποδῡ́σοιεν
middle	indicative	ἀποδῡ́σομαι	ἀποδῡ́σῃ, ἀποδῡ́σει	ἀποδῡ́σεται	ἀποδῡ́σεσθον	ἀποδῡ́σεσθον	ἀποδῡσόμεθᾰ	ἀποδῡ́σεσθε	ἀποδῡ́σονται
middle	optative	ἀποδῡσοίμην	ἀποδῡ́σοιο	ἀποδῡ́σοιτο	ἀποδῡ́σοισθον	ἀποδῡσοίσθην	ἀποδῡσοίμεθᾰ	ἀποδῡ́σοισθε	ἀποδῡ́σοιντο
passive	indicative	ἀποδῠθήσομαι	ἀποδῠθήσῃ	ἀποδῠθήσεται	ἀποδῠθήσεσθον	ἀποδῠθήσεσθον	ἀποδῠθησόμεθᾰ	ἀποδῠθήσεσθε	ἀποδῠθήσονται
passive	optative	ἀποδῠθησοίμην	ἀποδῠθήσοιο	ἀποδῠθήσοιτο	ἀποδῠθήσοισθον	ἀποδῠθησοίσθην	ἀποδῠθησοίμεθᾰ	ἀποδῠθήσοισθε	ἀποδῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀποδῡ́σειν			ἀποδῡ́σεσθαι		ἀποδῠθήσεσθαι
participle	m	ἀποδῡ́σων			ἀποδῡσόμενος		ἀποδῠθησόμενος
	f	ἀποδῡ́σουσᾰ			ἀποδῡσομένη		ἀποδῠθησομένη
	n	ἀποδῦσον			ἀποδῡσόμενον		ἀποδῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπέδῡσᾰ, ἀπεδῡσᾰ́μην, ἀπεδῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέδῡσᾰ	ἀπέδῡσᾰς	ἀπέδῡσε(ν)	ἀπεδῡ́σᾰτον	ἀπεδῡσᾰ́την	ἀπεδῡ́σᾰμεν	ἀπεδῡ́σᾰτε	ἀπέδῡσᾰν
	subjunctive	ἀποδῡ́σω	ἀποδῡ́σῃς	ἀποδῡ́σῃ	ἀποδῡ́σητον	ἀποδῡ́σητον	ἀποδῡ́σωμεν	ἀποδῡ́σητε	ἀποδῡ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀποδῡ́σαιμῐ	ἀποδῡ́σειᾰς, ἀποδῡ́σαις	ἀποδῡ́σειε(ν), ἀποδῡ́σαι	ἀποδῡ́σαιτον	ἀποδῡσαίτην	ἀποδῡ́σαιμεν	ἀποδῡ́σαιτε	ἀποδῡ́σειᾰν, ἀποδῡ́σαιεν
	imperative		ἀπόδῡσον	ἀποδῡσᾰ́τω	ἀποδῡ́σᾰτον	ἀποδῡσᾰ́των		ἀποδῡ́σᾰτε	ἀποδῡσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπεδῡσᾰ́μην	ἀπεδῡ́σω	ἀπεδῡ́σᾰτο	ἀπεδῡ́σᾰσθον	ἀπεδῡσᾰ́σθην	ἀπεδῡσᾰ́μεθᾰ	ἀπεδῡ́σᾰσθε	ἀπεδῡ́σᾰντο
	subjunctive	ἀποδῡ́σωμαι	ἀποδῡ́σῃ	ἀποδῡ́σηται	ἀποδῡ́σησθον	ἀποδῡ́σησθον	ἀποδῡσώμεθᾰ	ἀποδῡ́σησθε	ἀποδῡ́σωνται
	optative	ἀποδῡσαίμην	ἀποδῡ́σαιο	ἀποδῡ́σαιτο	ἀποδῡ́σαισθον	ἀποδῡσαίσθην	ἀποδῡσαίμεθᾰ	ἀποδῡ́σαισθε	ἀποδῡ́σαιντο
	imperative		ἀπόδῡσαι	ἀποδῡσᾰ́σθω	ἀποδῡ́σᾰσθον	ἀποδῡσᾰ́σθων		ἀποδῡ́σᾰσθε	ἀποδῡσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπεδῠ́θην	ἀπεδῠ́θης	ἀπεδῠ́θη	ἀπεδῠ́θητον	ἀπεδῠθήτην	ἀπεδῠ́θημεν	ἀπεδῠ́θητε	ἀπεδῠ́θησᾰν
	subjunctive	ἀποδῠθῶ	ἀποδῠθῇς	ἀποδῠθῇ	ἀποδῠθῆτον	ἀποδῠθῆτον	ἀποδῠθῶμεν	ἀποδῠθῆτε	ἀποδῠθῶσῐ(ν)
	optative	ἀποδῠθείην	ἀποδῠθείης	ἀποδῠθείη	ἀποδῠθεῖτον, ἀποδῠθείητον	ἀποδῠθείτην, ἀποδῠθειήτην	ἀποδῠθεῖμεν, ἀποδῠθείημεν	ἀποδῠθεῖτε, ἀποδῠθείητε	ἀποδῠθεῖεν, ἀποδῠθείησᾰν
	imperative		ἀποδῠ́θητῐ	ἀποδῠθήτω	ἀποδῠ́θητον	ἀποδῠθήτων		ἀποδῠ́θητε	ἀποδῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀποδῦσαι			ἀποδῡ́σᾰσθαι		ἀποδῠθῆναι
participle	m	ἀποδῡ́σᾱς			ἀποδῡσᾰ́μενος		ἀποδῠθείς
	f	ἀποδῡ́σᾱσᾰ			ἀποδῡσᾰμένη		ἀποδῠθεῖσᾰ
	n	ἀποδῦσᾰν			ἀποδῡσᾰ́μενον		ἀποδῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπέδῡν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπέδῡν	ἀπέδῡς	ἀπέδῡ	ἀπέδῡτον	ἀπεδῡ́την	ἀπέδῡμεν	ἀπέδῡτε	ἀπέδῡσᾰν
	subjunctive	ἀποδῠ́ω	ἀποδῠ́ῃς	ἀποδῠ́ῃ	ἀποδῠ́ητον	ἀποδῠ́ητον	ἀποδῠ́ωμεν	ἀποδῠ́ωτε	ἀποδῠ́ωσῐ(ν)
	optative
	imperative		ἀπόδῡθῐ	ἀποδῡ́τω	ἀπόδῡτον	ἀποδῡ́των		ἀπόδῡτε	ἀποδῡ́ντων
middle	indicative
	subjunctive
	optative
	imperative
		active			middle
infinitive		ἀποδῦναι
participle	m	ἀποδῡ́ς
	f	ἀποδῦσᾰ
	n	ἀποδῠ́ν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀποδέδῡκᾰ, ἀποδέδῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀποδέδῡκᾰ	ἀποδέδῡκᾰς	ἀποδέδῡκε(ν)	ἀποδεδῡ́κᾰτον	ἀποδεδῡ́κᾰτον	ἀποδεδῡ́κᾰμεν	ἀποδεδῡ́κᾰτε	ἀποδεδῡ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀποδεδῡ́κω	ἀποδεδῡ́κῃς	ἀποδεδῡ́κῃ	ἀποδεδῡ́κητον	ἀποδεδῡ́κητον	ἀποδεδῡ́κωμεν	ἀποδεδῡ́κητε	ἀποδεδῡ́κωσῐ(ν)
	optative	ἀποδεδῡ́κοιμῐ, ἀποδεδῡκοίην	ἀποδεδῡ́κοις, ἀποδεδῡκοίης	ἀποδεδῡ́κοι, ἀποδεδῡκοίη	ἀποδεδῡ́κοιτον	ἀποδεδῡκοίτην	ἀποδεδῡ́κοιμεν	ἀποδεδῡ́κοιτε	ἀποδεδῡ́κοιεν
	imperative		ἀποδέδῡκε	ἀποδεδῡκέτω	ἀποδεδῡ́κετον	ἀποδεδῡκέτων		ἀποδεδῡ́κετε	ἀποδεδῡκόντων
middle/ passive	indicative	ἀποδέδῠμαι	ἀποδέδῠσαι	ἀποδέδῠται	ἀποδέδῠσθον	ἀποδέδῠσθον	ἀποδεδῠ́μεθᾰ	ἀποδέδῠσθε	ἀποδέδῠνται
	subjunctive	ἀποδεδῠμένος ὦ	ἀποδεδῠμένος ᾖς	ἀποδεδῠμένος ᾖ	ἀποδεδῠμένω ἦτον	ἀποδεδῠμένω ἦτον	ἀποδεδῠμένοι ὦμεν	ἀποδεδῠμένοι ἦτε	ἀποδεδῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀποδεδῠμένος εἴην	ἀποδεδῠμένος εἴης	ἀποδεδῠμένος εἴη	ἀποδεδῠμένω εἴητον/εἶτον	ἀποδεδῠμένω εἰήτην/εἴτην	ἀποδεδῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀποδεδῠμένοι εἴητε/εἶτε	ἀποδεδῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀποδέδῠσο	ἀποδεδῠ́σθω	ἀποδέδῠσθον	ἀποδεδῠ́σθων		ἀποδέδῠσθε	ἀποδεδῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀποδεδῡκέναι				ἀποδεδῠ́σθαι
participle	m	ἀποδεδῡκώς				ἀποδεδῠμένος
	f	ἀποδεδῡκυῖᾰ				ἀποδεδῠμένη
	n	ἀποδεδῡκός				ἀποδεδῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀποδυτήριον (apodutḗrion)