شادمان
Persian
    
    Etymology
    
شاد (šâd, “happy”) + مان (mân, possibly related to ماندن (mândan, “to remain, to stay”)): "lasting happiness".
Pronunciation
    
- (Classical Persian) IPA(key): [ʃɑːð.ˈmɑːn]
 
- (Dari, formal) IPA(key): [ʃɑːd̪.mɑ́ːn]
- (Kabuli) IPA(key): [ʃɑːd̪.mɑ́ːn]
 - (Hazaragi) IPA(key): [ʃɔːd̪.mɔ́ːn]
 
 
- (Iran, formal) IPA(key): [ʃɒːd̪.mɒ́ːn]
 
- (Tajik, formal) IPA(key): [ʃɔd̪.mɔ́n]
 
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | šāḏmān | 
| Dari reading? | šādmān | 
| Iranian reading? | šâdmân | 
| Tajik reading? | šodmon | 
Adjective
    
شادمان • (šâdmân) (comparative شادمانتَر (šâdmân-tar), superlative شادمانتَرین (šâdmân-tarin))
- happy; jubilant; glad of mind
- 1010, Abu'l-Qâsem Ferdowsi Tusi, “Fereydun”, in Shâhnâme:
- نهاد آن سرش پست بر خاک بر
همی خواند نفرین به ضحاک بر
همی آفرین خواند بر کردگار
بر آن شادمان گردش روزگار- nihād ān sar-aš past bar xāk bar
hamē xwānd nifrīn ba zahhāk bar
hamē āfarīn xwānd bar kardigār
bar ān šādmān gardiš-i rōzigār - She bowed her head low on the earth,
Reciting curses on Zahhāk,
Reciting praises for the Creator God,
[And] for the happy turn of events. 
 - nihād ān sar-aš past bar xāk bar
 
 - c. 1260s, Jalāl ad-Dīn Mohammad Rūmī, translated by Reynold A. Nicholson, مثنوی معنوی [Masnavi-ye-Ma'navi], volume I, verse 191:
- اندر آمد شادمان در راه مرد
بیخبر کان شاه قصد جانش کرد- andar āmad šādmān dar rāh mard
bē xabar k-ān šāh qasd-i jān-aš kard - Blithely the man came into the road, unaware that the king had formed a design against his life.
 
 - andar āmad šādmān dar rāh mard
 
 
 
Descendants
    
- → Middle Bengali: শাদমান (śadoman)
- Bengali: সাদমান (śadoman)
 
 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.