انسل

See also: أنسل

Arabic

Etymology 1

Root
س ل ل (s-l-l)

Pronunciation

IPA^(key): /in.sal.la/

Verb

اِنْسَلَّ • (insalla) VII, non-past يَنْسَلُّ‎ (yansallu)

to sneak, to slip, to steal oneself, to creep [+ مِن (object) = away from, out from] [+ اِلَى (object) = to, into]
1. to infiltrate, to advance [+ اِلَى (object) = into]
  Antonym: اِنْسَحَبَ (insaḥaba)
(rare) to be consumptive, to suffer tuberculosis

Conjugation

Conjugation of

اِنْسَلَّ

(form-VII geminate)

active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
verbal noun الْمَصْدَر					اِنْسِلَال insilāl
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُنْسَلّ munsall
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِنْسَلَلْتُ insalaltu	اِنْسَلَلْتَ insalalta	اِنْسَلَّ insalla	اِنْسَلَلْتُمَا insalaltumā	اِنْسَلَّا insallā	اِنْسَلَلْنَا insalalnā	اِنْسَلَلْتُمْ insalaltum	اِنْسَلُّوا insallū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	اِنْسَلَلْتُ insalaltu	اِنْسَلَلْتِ insalalti	اِنْسَلَّتْ insallat	اِنْسَلَلْتُمَا insalaltumā	اِنْسَلَّتَا insallatā	اِنْسَلَلْنَا insalalnā	اِنْسَلَلْتُنَّ insalaltunna	اِنْسَلَلْنَ insalalna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَنْسَلُّ ʔansallu	تَنْسَلُّ tansallu	يَنْسَلُّ yansallu	تَنْسَلَّانِ tansallāni	يَنْسَلَّانِ yansallāni	نَنْسَلُّ nansallu	تَنْسَلُّونَ tansallūna	يَنْسَلُّونَ yansallūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَنْسَلُّ ʔansallu	تَنْسَلِّينَ tansallīna	تَنْسَلُّ tansallu	تَنْسَلَّانِ tansallāni	تَنْسَلَّانِ tansallāni	نَنْسَلُّ nansallu	تَنْسَلِلْنَ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ yansalilna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَنْسَلَّ ʔansalla	تَنْسَلَّ tansalla	يَنْسَلَّ yansalla	تَنْسَلَّا tansallā	يَنْسَلَّا yansallā	نَنْسَلَّ nansalla	تَنْسَلُّوا tansallū	يَنْسَلُّوا yansallū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَنْسَلَّ ʔansalla	تَنْسَلِّي tansallī	تَنْسَلَّ tansalla	تَنْسَلَّا tansallā	تَنْسَلَّا tansallā	نَنْسَلَّ nansalla	تَنْسَلِلْنَ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ yansalilna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَنْسَلَّ or أَنْسَلِّ or أَنْسَلِلْ ʔansalla or ʔansalli or ʔansalil	تَنْسَلَّ or تَنْسَلِّ or تَنْسَلِلْ tansalla or tansalli or tansalil	يَنْسَلَّ or يَنْسَلِّ or يَنْسَلِلْ yansalla or yansalli or yansalil	تَنْسَلَّا tansallā	يَنْسَلَّا yansallā	نَنْسَلَّ or نَنْسَلِّ or نَنْسَلِلْ nansalla or nansalli or nansalil	تَنْسَلُّوا tansallū	يَنْسَلُّوا yansallū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f		تَنْسَلِّي tansallī	تَنْسَلَّ or تَنْسَلِّ or تَنْسَلِلْ tansalla or tansalli or tansalil	تَنْسَلَّا tansallā	تَنْسَلَّا tansallā		تَنْسَلِلْنَ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ yansalilna
imperative الْأَمْر	m		اِنْسَلَّ or اِنْسَلِّ or اِنْسَلِلْ insalla or insalli or insalil		اِنْسَلَّا insallā			اِنْسَلُّوا insallū
imperative الْأَمْر	f		اِنْسَلِّي insallī		اِنْسَلَّا insallā			اِنْسَلِلْنَ insalilna

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

اُنْسُلْ • (unsul) (form I)

second-person masculine singular active imperative of نَسَلَ (nasala)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.