τελικός

Greek

Etymology

From Ancient Greek τελικός (telikós), from τέλος (télos) +‎ -ικός (-ikós).

Adjective

τελικός • (telikós) m (feminine τελική, neuter τελικό)

  1. final, last
    Antonyms: αρχικός (archikós), πρώτος (prótos)
    τελικό δοκίμιο ― telikó dokímio ― final proof

Declension
Declension of τελικός
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative τελικός • τελική • τελικό • τελικοί • τελικές • τελικά •
genitive τελικού • τελικής • τελικού • τελικών • τελικών • τελικών •
accusative τελικό • τελική • τελικό • τελικούς • τελικές • τελικά •
vocative τελικέ • τελική • τελικό • τελικοί • τελικές • τελικά •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τελικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τελικός, etc.)

Synonyms
  • ύστατος (ýstatos, “final”)
  • έσχατος (éschatos, “furthest, last, most extreme”)

See also

Noun

τελικός • (telikós) m (plural τελικοί)

  1. end, final
  2. (sports) final

Declension
declension of τελικός
case     \     number singular plural
nominative τελικός • τελικοί •
genitive τελικού • τελικών •
accusative τελικό • τελικούς •
vocative τελικέ • τελικοί •

Derived terms
  • μεγάλος τελικός m (megálos telikós, “cup final, big final”)
  • μικρός τελικός m (mikrós telikós, “small final”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.