στόμα

Ancient Greek

Alternative forms
  • στύμα (stúma) — Aeolic

Etymology

From Proto-Indo-European *stomn̥, *stomen- (“mouth, muzzle”). Cognate with Old English stemn, stefn (“voice, utterance”). More at steven.

Pronunciation
 

Noun

στόμᾰ • (stóma) n (genitive στόμᾰτος); third declension

  1. mouth (especially as the organ of speech)
  2. face
  3. The source of a river or stream
  4. An opening or fissure in the earth
  5. The frontmost part of something

Inflection
Third declension of τὸ στόμᾰ; τοῦ στόμᾰτος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative τὸ στόμᾰ
tò stóma		 τὼ στόμᾰτε
tṑ stómate		 τᾰ̀ στόμᾰτᾰ
tà stómata
Genitive τοῦ στόμᾰτος
toû stómatos		 τοῖν στομᾰ́τοιν
toîn stomátoin		 τῶν στομᾰ́των
tôn stomátōn
Dative τῷ στόμᾰτῐ
tôi stómati		 τοῖν στομᾰ́τοιν
toîn stomátoin		 τοῖς στόμᾰσῐ / στόμᾰσῐν
toîs stómasi(n)
Accusative τὸ στόμᾰ
tò stóma		 τὼ στόμᾰτε
tṑ stómate		 τᾰ̀ στόμᾰτᾰ
tà stómata
Vocative στόμᾰ
stóma		 στόμᾰτε
stómate		 στόμᾰτᾰ
stómata
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.
Third declension of στόμᾰ; στόμᾰτος (Epic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative στόμᾰ
stóma		 στόμᾰτε
stómate		 στόμᾰτᾰ
stómata
Genitive στόμᾰτος
stómatos		 στομᾰ́τοιῐν
stomátoiin		 στομᾰ́των
stomátōn
Dative στόμᾰτῐ
stómati		 στομᾰ́τοιῐν
stomátoiin		 στόμᾰσῐ / στόμᾰσῐν / στομᾰ́τεσσῐ / στομᾰ́τεσσῐν / στομᾰ́τεσῐ / στομᾰ́τεσῐν
stómasi(n) / stomátessi(n) / stomátesi(n)
Accusative στόμᾰ
stóma		 στόμᾰτε
stómate		 στόμᾰτᾰ
stómata
Vocative στόμᾰ
stóma		 στόμᾰτε
stómate		 στόμᾰτᾰ
stómata
Notes:
  • Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

Descendants
  • Greek:
    • Modern Greek: στόμα (stóma)
    • Tsakonian: τθούμα (tthoúma)

Further reading

Greek

Etymology

From Ancient Greek στόμα (stóma), from Proto-Indo-European *stomn̥, *stomen- (“mouth, muzzle”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈsto.ma/

Noun

στόμα • (stóma) n (plural στόματα)

  1. (anatomy) mouth
  2. (synecdochically) person
    Η μάνα του είχε δέκα στόματα να θρέψει.
    I mána tou eíche déka stómata na thrépsei.
    His mother had ten mouths to feed.

Declension
declension of στόμα
case     \     number singular plural
nominative στόμα • στόματα •
genitive στόματος • στομάτων •
accusative στόμα • στόματα •
vocative στόμα • στόματα •

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.