πυθόμενος

Ancient Greek

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /py.tʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈtʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πῠθόμενος • (puthómenos) m (feminine πῠθομένη, neuter πῠθόμενον); first/second declension

aorist middle participle of πῠνθᾰ́νομαι (punthánomai)

Declension

First and second declension of πῠθόμενος; πῠθομένη; πῠθόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πῠθόμενος puthómenos	πῠθομένη puthoménē	πῠθόμενον puthómenon	πῠθομένω puthoménō	πῠθομένᾱ puthoménā	πῠθομένω puthoménō	πῠθόμενοι puthómenoi	πῠθόμεναι puthómenai	πῠθόμενᾰ puthómena
Genitive	πῠθομένου puthoménou	πῠθομένης puthoménēs	πῠθομένου puthoménou	πῠθομένοιν puthoménoin	πῠθομέναιν puthoménain	πῠθομένοιν puthoménoin	πῠθομένων puthoménōn	πῠθομένων puthoménōn	πῠθομένων puthoménōn
Dative	πῠθομένῳ puthoménōi	πῠθομένῃ puthoménēi	πῠθομένῳ puthoménōi	πῠθομένοιν puthoménoin	πῠθομέναιν puthoménain	πῠθομένοιν puthoménoin	πῠθομένοις puthoménois	πῠθομέναις puthoménais	πῠθομένοις puthoménois
Accusative	πῠθόμενον puthómenon	πῠθομένην puthoménēn	πῠθόμενον puthómenon	πῠθομένω puthoménō	πῠθομένᾱ puthoménā	πῠθομένω puthoménō	πῠθομένους puthoménous	πῠθομένᾱς puthoménās	πῠθόμενᾰ puthómena
Vocative	πῠθόμενε puthómene	πῠθομένη puthoménē	πῠθόμενον puthómenon	πῠθομένω puthoménō	πῠθομένᾱ puthoménā	πῠθομένω puthoménō	πῠθόμενοι puthómenoi	πῠθόμεναι puthómenai	πῠθόμενᾰ puthómena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πῠθομένως puthoménōs			πῠθομενώτερος puthomenṓteros			πῠθομενώτᾰτος puthomenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pyː.tʰó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pyˈtʰo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pyˈθo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /piˈθo.me.nos/

Participle

πῡθόμενος • (pūthómenos) m (feminine πῡθομένη, neuter πῡθόμενον); first/second declension

present mediopassive participle of πῡ́θω (pū́thō)

Declension

First and second declension of πῡθόμενος; πῡθομένη; πῡθόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πῡθόμενος pūthómenos	πῡθομένη pūthoménē	πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō	πῡθόμενοι pūthómenoi	πῡθόμεναι pūthómenai	πῡθόμενᾰ pūthómena
Genitive	πῡθομένου pūthoménou	πῡθομένης pūthoménēs	πῡθομένου pūthoménou	πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομέναιν pūthoménain	πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομένων pūthoménōn	πῡθομένων pūthoménōn	πῡθομένων pūthoménōn
Dative	πῡθομένῳ pūthoménōi	πῡθομένῃ pūthoménēi	πῡθομένῳ pūthoménōi	πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομέναιν pūthoménain	πῡθομένοιν pūthoménoin	πῡθομένοις pūthoménois	πῡθομέναις pūthoménais	πῡθομένοις pūthoménois
Accusative	πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένην pūthoménēn	πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένους pūthoménous	πῡθομένᾱς pūthoménās	πῡθόμενᾰ pūthómena
Vocative	πῡθόμενε pūthómene	πῡθομένη pūthoménē	πῡθόμενον pūthómenon	πῡθομένω pūthoménō	πῡθομένᾱ pūthoménā	πῡθομένω pūthoménō	πῡθόμενοι pūthómenoi	πῡθόμεναι pūthómenai	πῡθόμενᾰ pūthómena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πῡθομένως pūthoménōs			πῡθομενώτερος pūthomenṓteros			πῡθομενώτᾰτος pūthomenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.