ομο-

• ομό- (omó-), ομ- (om-)

From Ancient Greek ὁμός (homós).

• IPA^(key): /ˈomo/

ομο- • (omo-)

1. added before a noun, adjective or verb to create words that denote something done simultaneously:

   ‎ομο- (omo-) + ‎χρόνος (chrónos, “time, year”) → ‎ομόχρονος (omóchronos, “simultaneous”)

   ‎ομο- (omo-) + ‎βρόντος (vróntos, “crash, thunder”) → ‎ομοβροντία (omovrontía, “fusillade, volley”)

2. added before a noun, adjective or verb to create words that denote something which has the same essence or derivation as another thing; homo-:

   ‎ομο- (omo-) + ‎φύλο (fýlo, “gender, sex”) → ‎ομοφυλόφιλος (omofylófilos, “homosexual”)

   ‎ομο- (omo-) + ‎λόγος (lógos, “speech, reason”) → ‎ομόλογος (omólogos, “counterpart”)

   ‎ομο- (omo-) + ‎είδος (eídos, “kind, type”) → ‎ομοειδής (omoeidís, “uniform”)

   ‎ομο- (omo-) + ‎ουσία (ousía, “essence, substance”) → ‎ομοούσιος (omooúsios, “consubstantial”)

   ‎ομο- (omo-) + ‎φωνή (foní, “voice”) → ‎ομοφωνία (omofonía, “unanimity”)