μωκάομαι

Ancient Greek

Etymology

Beekes finds obvious to take this verb as an intensive deverbative, suggesting that the rare forms μωκός (mōkós) and μῶκος (môkos) are actually back-formations. He compares intensives like μηκάομαι (mēkáomai) or μῡκάομαι (mūkáomai), but further details are obscure. According to an anonymous source, the word was originally used for a camel, a possible proof of an onomatopoeic origin. Furnée compares μώχεται (mṓkhetai, “to be envious, jealous”), with a different velar, and concludes that the word is Pre-Greek. See also μῶμος (mômos, “blame, reproach”).

Pronunciation
 

Verb

μωκᾰ́ομαι • (mōkáomai)

  1. to mimic, and so, ridicule, mock

Conjugation
   Present: μωκᾰᾰ́ω, μωκᾰᾰ́ομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μωκᾰᾰ́ω μωκᾰᾰ́εις μωκᾰᾰ́ει μωκᾰᾰ́ετον μωκᾰᾰ́ετον μωκᾰᾰ́ομεν μωκᾰᾰ́ετε μωκᾰᾰ́ουσῐ(ν)
subjunctive μωκᾰᾰ́ω μωκᾰᾰ́ῃς μωκᾰᾰ́ῃ μωκᾰᾰ́ητον μωκᾰᾰ́ητον μωκᾰᾰ́ωμεν μωκᾰᾰ́ητε μωκᾰᾰ́ωσῐ(ν)
optative μωκᾰᾰ́οιμῐ μωκᾰᾰ́οις μωκᾰᾰ́οι μωκᾰᾰ́οιτον μωκᾰᾰοίτην μωκᾰᾰ́οιμεν μωκᾰᾰ́οιτε μωκᾰᾰ́οιεν
imperative   μωκᾰ́ᾰε μωκᾰᾰέτω μωκᾰᾰ́ετον μωκᾰᾰέτων   μωκᾰᾰ́ετε μωκᾰᾰόντων
middle/
passive		 indicative μωκᾰᾰ́ομαι μωκᾰᾰ́ῃ,
μωκᾰᾰ́ει		 μωκᾰᾰ́εται μωκᾰᾰ́εσθον μωκᾰᾰ́εσθον μωκᾰᾰόμεθᾰ μωκᾰᾰ́εσθε μωκᾰᾰ́ονται
subjunctive μωκᾰᾰ́ωμαι μωκᾰᾰ́ῃ μωκᾰᾰ́ηται μωκᾰᾰ́ησθον μωκᾰᾰ́ησθον μωκᾰᾰώμεθᾰ μωκᾰᾰ́ησθε μωκᾰᾰ́ωνται
optative μωκᾰᾰοίμην μωκᾰᾰ́οιο μωκᾰᾰ́οιτο μωκᾰᾰ́οισθον μωκᾰᾰοίσθην μωκᾰᾰοίμεθᾰ μωκᾰᾰ́οισθε μωκᾰᾰ́οιντο
imperative   μωκᾰᾰ́ου μωκᾰᾰέσθω μωκᾰᾰ́εσθον μωκᾰᾰέσθων   μωκᾰᾰ́εσθε μωκᾰᾰέσθων
active middle/passive
infinitive μωκᾰᾰ́ειν μωκᾰᾰ́εσθαι
participle m μωκᾰᾰ́ων μωκᾰᾰόμενος
f μωκᾰᾰ́ουσᾰ μωκᾰᾰομένη
n μωκᾰᾰ́ον μωκᾰᾰόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: μωκᾰῶ, μωκᾰῶμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μωκᾰῶ μωκᾰᾷς μωκᾰᾷ μωκᾰᾶτον μωκᾰᾶτον μωκᾰῶμεν μωκᾰᾶτε μωκᾰῶσῐ(ν)
subjunctive μωκᾰῶ μωκᾰᾷς μωκᾰᾷ μωκᾰᾶτον μωκᾰᾶτον μωκᾰῶμεν μωκᾰᾶτε μωκᾰῶσῐ(ν)
optative μωκᾰῴην,
μωκᾰῷμῐ		 μωκᾰῴης,
μωκᾰῷς		 μωκᾰῴη,
μωκᾰῷ		 μωκᾰῷτον,
μωκᾰῴητον		 μωκᾰῴτην,
μωκᾰῳήτην		 μωκᾰῷμεν,
μωκᾰῴημεν		 μωκᾰῷτε,
μωκᾰῴητε		 μωκᾰῷεν,
μωκᾰῴησᾰν
imperative   μωκᾰ́ᾱ μωκᾰᾱ́τω μωκᾰᾶτον μωκᾰᾱ́των   μωκᾰᾶτε μωκᾰώντων
middle/
passive		 indicative μωκᾰῶμαι μωκᾰᾷ μωκᾰᾶται μωκᾰᾶσθον μωκᾰᾶσθον μωκᾰώμεθᾰ μωκᾰᾶσθε μωκᾰῶνται
subjunctive μωκᾰῶμαι μωκᾰᾷ μωκᾰᾶται μωκᾰᾶσθον μωκᾰᾶσθον μωκᾰώμεθᾰ μωκᾰᾶσθε μωκᾰῶνται
optative μωκᾰῴμην μωκᾰῷο μωκᾰῷτο μωκᾰῷσθον μωκᾰῴσθην μωκᾰῴμεθᾰ μωκᾰῷσθε μωκᾰῷντο
imperative   μωκᾰῶ μωκᾰᾱ́σθω μωκᾰᾶσθον μωκᾰᾱ́σθων   μωκᾰᾶσθε μωκᾰᾱ́σθων
active middle/passive
infinitive μωκᾰᾶν μωκᾰᾶσθαι
participle m μωκᾰῶν μωκᾰώμενος
f μωκᾰῶσᾰ μωκᾰωμένη
n μωκᾰῶν μωκᾰώμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμωκᾰᾰόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐμωκᾰᾰόμην ἐμωκᾰᾰ́ου ἐμωκᾰᾰ́ετο ἐμωκᾰᾰ́εσθον ἐμωκᾰᾰέσθην ἐμωκᾰᾰόμεθᾰ ἐμωκᾰᾰ́εσθε ἐμωκᾰᾰ́οντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμωκᾰώμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐμωκᾰώμην ἐμωκᾰῶ ἐμωκᾰᾶτο ἐμωκᾰᾶσθον ἐμωκᾰᾱ́σθην ἐμωκᾰώμεθᾰ ἐμωκᾰᾶσθε ἐμωκᾰῶντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μωκήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative μωκήσομαι μωκήσῃ,
μωκήσει		 μωκήσεται μωκήσεσθον μωκήσεσθον μωκησόμεθᾰ μωκήσεσθε μωκήσονται
optative μωκησοίμην μωκήσοιο μωκήσοιτο μωκήσοισθον μωκησοίσθην μωκησοίμεθᾰ μωκήσοισθε μωκήσοιντο
middle
infinitive μωκήσεσθαι
participle m μωκησόμενος
f μωκησομένη
n μωκησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμωκησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐμωκησᾰ́μην ἐμωκήσω ἐμωκήσᾰτο ἐμωκήσᾰσθον ἐμωκησᾰ́σθην ἐμωκησᾰ́μεθᾰ ἐμωκήσᾰσθε ἐμωκήσᾰντο
subjunctive μωκήσωμαι μωκήσῃ μωκήσηται μωκήσησθον μωκήσησθον μωκησώμεθᾰ μωκήσησθε μωκήσωνται
optative μωκησαίμην μωκήσαιο μωκήσαιτο μωκήσαισθον μωκησαίσθην μωκησαίμεθᾰ μωκήσαισθε μωκήσαιντο
imperative   μώκησαι μωκησᾰ́σθω μωκήσᾰσθον μωκησᾰ́σθων   μωκήσᾰσθε μωκησᾰ́σθων
middle
infinitive μωκήσᾰσθαι
participle m μωκησᾰ́μενος
f μωκησᾰμένη
n μωκησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμώκημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative μεμώκημαι μεμώκησαι μεμώκηται μεμώκησθον μεμώκησθον μεμωκήμεθᾰ μεμώκησθε μεμώκηνται
subjunctive μεμωκημένος ὦ μεμωκημένος ᾖς μεμωκημένος ᾖ μεμωκημένω ἦτον μεμωκημένω ἦτον μεμωκημένοι ὦμεν μεμωκημένοι ἦτε μεμωκημένοι ὦσῐ(ν)
optative μεμωκημένος εἴην μεμωκημένος εἴης μεμωκημένος εἴη μεμωκημένω εἴητον/εἶτον μεμωκημένω εἰήτην/εἴτην μεμωκημένοι εἴημεν/εἶμεν μεμωκημένοι εἴητε/εἶτε μεμωκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   μεμώκησο μεμωκήσθω μεμώκησθον μεμωκήσθων   μεμώκησθε μεμωκήσθων
infinitive μεμωκῆσθαι
participle m μεμωκημένος
f μεμωκημένη
n μεμωκημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • δῐᾰμωκᾰ́ομαι (diamōkáomai)
  • κᾰτᾰμωκᾰ́ομαι (katamōkáomai)
  • μώκημᾰ (mṓkēma)
  • μῶκος (môkos)
  • μωκός (mōkós)
  • μωκῐ́ᾱ (mōkíā)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.