μουντός

Greek

Etymology

From Byzantine Greek μουντός (mountós), from Ancient Greek μυνδός (mundós, “mute, voiceless”).

Pronunciation
  • IPA(key): /munˈdos/
  • Hyphenation: μου‧ντός

Adjective

μουντός • (mountós) m (feminine μουντή, neuter μουντό)

  1. (also figurative senses) dull, drab, lacklustre, matte (having no particular lustre or brightness)
    μουντό τοπίο ― mountó topío ― dull landscape
    μουντός ουρανός ― mountós ouranós ― dull sky
    μουντή θάλασσα ― mountí thálassa ― dull sea
    μουντή διάθεση ― mountí diáthesi ― lacklustre mood
    μουντό πρόσωπο ― mountó prósopo ― lacklustre face

Declension
Declension of μουντός
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative μουντός • μουντή • μουντό • μουντοί • μουντές • μουντά •
genitive μουντού • μουντής • μουντού • μουντών • μουντών • μουντών •
accusative μουντό • μουντή • μουντό • μουντούς • μουντές • μουντά •
vocative μουντέ • μουντή • μουντό • μουντοί • μουντές • μουντά •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο μουντός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο μουντός, etc.)

Synonyms

Antonyms
  • (antonym(s) of “dull, lacklustre”): λαμπερός (lamperós, “shiny, bright”), φωτεινός (foteinós, “shiny, bright”)

Derived terms
  • μουντάδα f (mountáda, “dullness”)
  • μουνταίνω (mountaíno, “to grow dull, to darken”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.