μαθημένος

Perfect participle of μαθαίνομαι (mathaínomai), passive voice of μαθαίνω (mathaíno).
Stem μαθη- + suffix for passive perfect -μένος (-ménos) from ancient verb μανθάνω (manthánō, “I understand”).[1]

• IPA^(key): /ma.θiˈme.nos/
• Hyphenation: μα‧θη‧μέ‧νος

μαθημένος • (mathiménos) m (feminine μαθημένη, neuter μαθημένο)

1. which has been learnt

   Το κεφάλαιο 2 είναι διαβασμένο και μαθημένο καλά· θα πάρω καλό βαθμό στις εξετάσεις.

   To kefálaio 2 eínai diavasméno kai mathiméno kalá; tha páro kaló vathmó stis exetáseis.

   Chapter 2 is read and well learnt; I'll get a good grade at the exams.

   1. who has learnt[1]

   Κανείς δε γεννήθηκε μαθημένος.

   Kaneís de genníthike mathiménos.

   No one is born learned.

2. (frequent use) to be accustomed to something

   Είμαι μαθημένος στη ζέστη· δεν αντέχω τα χιόνια.

   Eímai mathiménos sti zésti; den antécho ta chiónia.

   I am accustomed to warm [climate]; I cannot bear snow.

(only for sense accustomed):

• active perfect tense formations: auxiliary verb έχω (écho) + infinitive μάθει (máthei) (see conjugation of μαθαίνω)
• συνηθισμένος (synithisménos, “sense: I am accustomed”, participle)

(antonym(s) of “only for sense 'accustomed'”):

• άμαθος (ámathos), αμάθητος (amáthitos) “not accustomed”
• άπειρος (ápeiros, “sense: inexperienced”)
• ακάτεχος (akátechos) (vernacular, literature, idiomatic)
• ανήξερος (aníxeros, “sense: ignorant”)

• μαθημένα τα βουνά στα χιόνια (mathiména ta vouná sta chiónia) (proverb)

• καλομαθημένος (kalomathiménos, “pampered, spoiled”, participle)
• κακομαθημένος (kakomathiménos, “spoiled”, participle)
• πρωτόμαθος (protómathos, “who has learnt for the first time, beginner”)
• μαθός (mathós, “one who has learnt”) (vernacular) from past participle μᾰθών (mathṓn)
• ξεμαθημένος (xemathiménos, “unlearnt”, participle)