μέμαα

Ancient Greek

Originally the zero grade form of μέμονα (mémona), with which it shares some forms, but with semantic differentiation.

μέμᾰᾰ • (mémaa)

Perfect: μέμᾰᾰ (present meaning)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέμᾰᾰ	μέμᾰς	μέμε(ν)	μέμᾰτον	μέμᾰτον	μέμᾰμεν	μέμᾰτε	μεμάᾱσῐ(ν)
	subjunctive	μέμω	μέμῃς	μέμῃ	μέμητον	μέμητον	μέμωμεν	μέμητε	μέμωσῐ(ν)
	optative	μέμοιμῐ, μεμοίην	μέμοις, μεμοίης	μέμοι, μεμοίη	μέμοιτον	μεμοίτην	μέμοιμεν	μέμοιτε	μέμοιεν
	imperative		μέμε	μεμέτω	μέμετον	μεμέτων		μέμετε	μεμόντων
		active
infinitive		μεμέναι
participle	m	μεμᾰώς
	f	μεμᾰυῖα
	n	μεμᾰός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: μέμειν (imperfect meaning)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μέμειν, μέμη	μέμεις, μέμης	μέμει(ν)	μέμετον	μεμέτην	μέμεμεν	μέμετε	μέμᾰσαν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.