ελληνικά

Greek

Etymology

From ελληνικός (ellinikós, “Greek (adjective)”).

Pronunciation

IPA^(key): /eliniˈka/, [e̞liniˈkɐˑ]
Audio (file)
Hyphenation: ελ‧λη‧νι‧κά

Noun

ελληνικά • (elliniká) n pl

Greek (language)
Synonyms: η ελληνική γλώσσα (i ellinikí glóssa), η ελληνική λαλιά (i ellinikí laliá)

Ο άνδρας μιλούσε άπταιστα ελληνικά. ― O ándras miloúse áptaista elliniká. ― The man spoke fluent Greek.

Declension

ελληνικά

case \ number	plural
nominative	ελληνικά •
genitive	ελληνικών •
accusative	ελληνικά •
vocative	ελληνικά •

Hyponyms

αρχαία ελληνικά (archaía elliniká)
νέα ελληνικά (néa elliniká)
- καθαρεύουσα (katharévousa), Καθαρεύουσα (Katharévousa)
- δημοτική (dimotikí)
- μαλλιαρή (malliarí)

Related terms

see: Ελλάδα f (Elláda, “Greece”)

Further reading

Ελληνική γλώσσα on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el

Adjective

ελληνικά • (elliniká)

Nominative, accusative and vocative plural form of ελληνικός (ellinikós).

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.