δειλός
Ancient Greek
    
    Etymology
    
From Proto-Indo-European *dwey- (“to fear”). Cognate with Ancient Greek δεινός (deinós), Latin dīrus, Old Armenian երկն (erkn).
Pronunciation
    
- (5th BCE Attic) IPA(key): /deː.lós/
 - (1st CE Egyptian) IPA(key): /diˈlos/
 - (4th CE Koine) IPA(key): /ðiˈlos/
 - (10th CE Byzantine) IPA(key): /ðiˈlos/
 - (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ðiˈlos/
 
Adjective
    
δειλός • (deilós) m (feminine δειλή, neuter δειλόν); first/second declension
Inflection
    
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | δειλός deilós  | 
δειλή deilḗ  | 
δειλόν deilón  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλᾱ́ deilā́  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλοί deiloí  | 
δειλαί deilaí  | 
δειλᾰ́ deilá  | |||||
| Genitive | δειλοῦ deiloû  | 
δειλῆς deilês  | 
δειλοῦ deiloû  | 
δειλοῖν deiloîn  | 
δειλαῖν deilaîn  | 
δειλοῖν deiloîn  | 
δειλῶν deilôn  | 
δειλῶν deilôn  | 
δειλῶν deilôn  | |||||
| Dative | δειλῷ deilôi  | 
δειλῇ deilêi  | 
δειλῷ deilôi  | 
δειλοῖν deiloîn  | 
δειλαῖν deilaîn  | 
δειλοῖν deiloîn  | 
δειλοῖς deiloîs  | 
δειλαῖς deilaîs  | 
δειλοῖς deiloîs  | |||||
| Accusative | δειλόν deilón  | 
δειλήν deilḗn  | 
δειλόν deilón  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλᾱ́ deilā́  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλούς deiloús  | 
δειλᾱ́ς deilā́s  | 
δειλᾰ́ deilá  | |||||
| Vocative | δειλέ deilé  | 
δειλή deilḗ  | 
δειλόν deilón  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλᾱ́ deilā́  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλοί deiloí  | 
δειλαί deilaí  | 
δειλᾰ́ deilá  | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| δειλῶς deilôs  | 
δειλότερος deilóteros  | 
δειλότᾰτος deilótatos  | ||||||||||||
| Notes: | 
  | |||||||||||||
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | δειλός deilós  | 
δειλή deilḗ  | 
δειλόν deilón  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλᾱ́ deilā́  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλοί deiloí  | 
δειλαί deilaí  | 
δειλᾰ́ deilá  | |||||
| Genitive | δειλοῦ / δειλοῖο / δειλόο deiloû / deiloîo / deilóo  | 
δειλῆς deilês  | 
δειλοῦ / δειλοῖο / δειλόο deiloû / deiloîo / deilóo  | 
δειλοῖῐν deiloîin  | 
δειλαῖν / δειλαῖῐν / δειλῇῐν deilaî(i)n / deilêiin  | 
δειλοῖῐν deiloîin  | 
δειλῶν deilôn  | 
δειλᾱ́ων / δειλέ͜ων / δειλῶν deilā́ōn / deilé͜ōn / deilôn  | 
δειλῶν deilôn  | |||||
| Dative | δειλῷ deilôi  | 
δειλῇ deilêi  | 
δειλῷ deilôi  | 
δειλοῖῐν deiloîin  | 
δειλαῖν / δειλαῖῐν / δειλῇῐν deilaî(i)n / deilêiin  | 
δειλοῖῐν deiloîin  | 
δειλοῖσῐ / δειλοῖσῐν / δειλοῖς deiloîsi(n) / deiloîs  | 
δειλῇσῐ / δειλῇσῐν / δειλῇς / δειλαῖς deilêisi(n) / deilêis / deilaîs  | 
δειλοῖσῐ / δειλοῖσῐν / δειλοῖς deiloîsi(n) / deiloîs  | |||||
| Accusative | δειλόν deilón  | 
δειλήν deilḗn  | 
δειλόν deilón  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλᾱ́ deilā́  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλούς deiloús  | 
δειλᾱ́ς deilā́s  | 
δειλᾰ́ deilá  | |||||
| Vocative | δειλέ deilé  | 
δειλή deilḗ  | 
δειλόν deilón  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλᾱ́ deilā́  | 
δειλώ deilṓ  | 
δειλοί deiloí  | 
δειλαί deilaí  | 
δειλᾰ́ deilá  | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| δειλῶς deilôs  | 
δειλότερος deilóteros  | 
δειλότᾰτος deilótatos  | ||||||||||||
| Notes: | 
  | |||||||||||||
References
    
- “δειλός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
 - δειλός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
 - δειλός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
 
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.