þiuta
Old Swedish
Etymology
From Old Norse þjóta, from Proto-Germanic *þeutaną.
Conjugation
Conjugation of þiūta (strong)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | þiūta | — | |||
| participle | þiūtandi, þiūtande | þutin | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | þiūter | þiūti, þiūte | — | þø̄t | þuti, þute |
| þū | þiūter | þiūti, þiūte | þiūt | *þø̄st | þuti, þute |
| han | þiūter | þiūti, þiūte | — | þø̄t | þuti, þute |
| vīr | þiūtum, þiūtom | þiūtum, þiūtom | þiūtum, þiūtom | þutum, þutom | þutum, þutom |
| īr | þiūtin | þiūtin | þiūtin | þutin | þutin |
| þēr | þiūta | þiūtin | — | þutu, þuto | þutin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | þiūts | þiūtis, þiūtes | — | þø̄ts | þutis, þutes |
| þū | þiūts | þiūtis, þiūtes | — | *þø̄sts | þutis, þutes |
| han | þiūts | þiūtis, þiūtes | — | þø̄ts | þutis, þutes |
| vīr | þiūtums, -oms | þiūtums, þiūtoms | — | þutums, þutoms | þutums, þutoms |
| īr | þiūtins | þiūtins | — | þutins | þutins |
| þēr | þiūtas | þiūtins | — | þutus, þutos | þutins |
Descendants
- Swedish: tjuta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.