öğle

See also: ogle, oglē, and øgle

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish اوگله (öğle), variant of اویله (öyle, “noon”), from earlier *öδleg, from Proto-Turkic *ödleg (“time”) < *ödle- < *öd (“time”). Cognate to Karakhanid اُذْ (öδ, “time”), اُذْلَكْ (öδleg, “time”), Southern Altai ӧй (öy, “time”), Old Turkic 𐰇𐰓 (öd, “time”). The sense "noon, midday" was already attested in the 13th century Central Asia.

Pronunciation
  • IPA(key): /øːˈle/
  • Hyphenation: öğ‧le

Noun

öğle (definite accusative öğleyi, plural öğleler)

  1. noon
    Synonym: öğlen
  2. (Islam) Short for öğle ezanı (“noon call to prayer”).
  3. (Islam) Short for öğle namazı (“noon prayer”).

Declension
Inflection
Nominative öğle
Definite accusative öğleyi
Singular Plural
Nominative öğle öğleler
Definite accusative öğleyi öğleleri
Dative öğleye öğlelere
Locative öğlede öğlelerde
Ablative öğleden öğlelerden
Genitive öğlenin öğlelerin

Derived terms
  • dalöğle
  • öğle arası
  • öğle ezanı
  • öğle namazı
  • öğle paydosu
  • öğle tatili
  • öğle uykusu
  • öğle vakti
  • öğle yemeği
  • öğleüstü
  • öğleüzeri
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.