éilitheoir

Irish

Etymology

From éiligh (“claim, demand; complain”, verb) +‎ -óir (agent noun suffix).

Noun

éilitheoir m (genitive singular éilitheora, nominative plural éilitheoirí)

  1. claimant; claimer (ar (“of”))
  2. (law) complainant, plaintiff
    Synonym: gearánaí

Declension
Declension of éilitheoir

Third declension

Bare forms:

Case Singular Plural
Nominative éilitheoir éilitheoirí
Vocative a éilitheoir a éilitheoirí
Genitive éilitheora éilitheoirí
Dative éilitheoir éilitheoirí

Forms with the definite article:

Case Singular Plural
Nominative an t-éilitheoir na héilitheoirí
Genitive an éilitheora na n-éilitheoirí
Dative leis an éilitheoir

don éilitheoir

 leis na héilitheoirí

Mutation
Irish mutation
RadicalEclipsiswith h-prothesiswith t-prothesis
éilitheoir n-éilitheoir héilitheoir not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.